W 1900 r. założono w Koninie Towarzystwo Ratowania Tonących (TRT), podległe Cesarskiemu Towarzystwu Ratowania Tonących z siedzibą w Petersburgu. Z czasem organizację przemianowano na Konińskie Towarzystwo Wioślarskie (KTW). Po ukonstytuowaniu się pierwszego zarządu na prezesa wybrano Teodora Essego, wiceprezesem został Stanisław Meller, członkami zostali Witold Dreege, Walenty Brawata i Franciszek Karpiński; funkcję kapitana pełnił Eugeniusz Świtalski.
Celem działalności KTW było podniesienie świadomości narodowej w społeczeństwie polskim. Organizacja poza sportami wodnymi zajmowała się urządzaniem zabaw towarzyskich, odczytów, wykładów, przedstawień i koncertów amatorskich, także prowadzeniem czytelni, nauki pływania, uprawianiem łyżwiarstwa itp.
Nieoficjalnie, w czasie ostatnich lat zaboru rosyjskiego, KTW było siedliskiem patriotycznej myśli narodowej. Nieprzypadkowo skupiało w swoich szeregach najbardziej światłych, zaangażowanych w pracę niepodległościową obywateli miasta.
W 1900 r. stowarzyszenie liczyło 188 członków, w 1910 – 95, w 1924 – ponad 200, w 1939 r. – 240 członków – przedstawicieli rożnych grup społeczno-zawodowych: inteligencji, kupców, robotników, rzemieślników. Poza T. Essem funkcję prezesa pełnili w rożnych latach: Władysław Żywanowski, Eugeniusz Świtalski, Edward Sikorski, Władysław Stasiński, Zygmunt Lindner, Edwin Müller, Władysław Brawata.
Działalność KTW rozwinęła się znacznie w czasie funkcjonowania niepodległej Rzeczypospolitej 1918-1939. W 1922 r. zakupiona do Konińskiej Gminy Miejskiej plac przy ulicy Piwnej. W 1925 r. pobudowano nową przystań, a w 1931 r. nowy gmach stowarzyszenia.
Towarzystwo prężnie włączało się w uroczystości miejskie, corocznie organizowało Święto Morza czy tradycyjne Wianki. W 1922 r. połączyło się z Towarzystwem Sportowym „Unia” i przejęło jego majątek wraz z sekcjami piłki nożnej i lekkoatletyki. Współpracowało z innymi organizacjami wodniackimi w mieście: sekcja wioślarskimi przy Związku Rezerwistów i Związku Strzeleckim, II Drużyną Żeglarską Harcerzy im. Jana III Sobieskiego, Policyjnym Klubem Sportowym, Robotniczym Klubem Sportowym.
Po wojnie i okupacji 1939 – 1945 podjęło działalność w 1957 r. W 1978 r. KTW definitywnie zlikwidowano. W latach 90 XX w. podjęto nieudaną próbę wskrzeszenia stowarzyszenia. Oboenie tradycje KTW kultywuje Koniński Klub Kajakowy i Sportów Wodnych Ligi Obrony Kraju.
Źródło:
Częściowo na podstawie informacji: Maciej Łuczak, Wioślarstwo w Koninie w latach 1900 – 1978, „Roczniki Naukowe AWF w Poznaniu” 1986, z. 35, s. 19-24; Sporty wodne w Koninie w latach 1900 – 1990, „Kronika Wielkopolski” 1997, nr 4, s.85 – 92.
Do pobrania w formacie pdf https://kajaki.konin.pl/wp-content/uploads/2019/04/wioslarstwo-w-koninie.pdf
foto/źródło: kajaki.konin.pl
