Szczegóły o powstaniu elektrowni w Koninie
Ponieważ w roku 1915 okupanci zażądali od magistratu znośnego oświetlenia miasta, którego ustawionych 25 latarń naftowych dać nie mogło przy braku nafty, magistrat zajął się znalezieniem sposobu wyjścia z błędnego koła. Postanowiono więc zużyć motor i dynomaszyny nieczynnej fabryki maszyn do wytworzenia światła co się udało tak, że w ciągu 4 miesięcy towarzystwo elektryczne A.E.G z Poznania zdołało linje drutów po mieście rozprowadzić i ulice oświetlić.
Po pół roku mieszkania prywatne zostały w światło zaopatrzone, a po roku dobrano motor miejscowego młyna parowego i ilość światła elektrycznego została powiększona.
Lecz wszystko to było za mało, a nadto, gdy fabryki zostaną uruchomione, maszyny będą musiały pójść na użytek swych właścicieli. Magistrat więc zaprojektował wybudować własną elektrownię, na placu gdzie się znajdowała szopa straży ogniowej, która tej ostatniej była już za szczupła. Po zainicjowaniu tej sprawy udało się magistratowi takową w czyn wprowadzić.
Zachodziła jednak kwestjia „nervus rerum” !
Zaproponowano więc zaciągnąć u obywateli miasta pożyczkę i nie omylono się, gdyż w ciągu miesiąca złożyło jako pożyczkę dla miasta: 71 udziałowców po 100 rb, 32 po 300 rb i 43 po 500 rb. Ponieważ fundusz ten jednak okazał się niewystarczającym, zaprojektowano w roku 1917 jeszcze jedną pożyczkę na 200 000 marek, od której udziałowcy mieli dostawać 6% w stosunku rocznym, a co rok miało być wylosowanych 25 akcji.
Niestety procentu wypłaciła kasa miejska 3 razy, a losowania odbyły się 2 razy i przeszło 120 udziałowców oczekuje na sprawiedliwe rozwiązanie tej sprawy, ponieważ wypłacanie przez obecny Magistrat udziałowcom po 216 marek za rubla (czyli po skibce chleba, a dla wybrednych po 1 bułce za 100 rubli) byłoby niepomierną krzywdą i nie zachęci obywateli miasta bynajmniej do współudziału, gdyby miasto znowu raz miało zamiar stworzyć taką inwestycję za pożyczane od obywateli pieniądze, a nie za miljardowe pożyczki przez państwo lub stosowne banki udzielane.
Głos Koniński 1921
