Historia konińskiej prasy rozpoczęła się w 1915 r., podczas I wojny światowej, kiedy niemieckie władze okupacyjne zaczęły wydawać w Koninie dwujęzyczny „Tygodnik Urzędowy na Powiat Koniński i Słupecki”, który był rodzajem dziennika urzędowego.
Po odzyskaniu niepodległości, 15 listopada 1918 r. ukazał się pierwszy numer nowego „Tygodnika Urzędowego. Organu Starostwa Konińsko-Słupeckiego”, redagowanego i drukowanego w Koninie.
Początkowo periodyk miał wyłączny charakter dziennika urzędowego, ale z czasem zaczęły pojawiać się na jego łamach informacje i materiały wykraczające poza pierwotne ramy. W ten sposób wydawnictwo to zaczęło łączyć cechy dziennika urzędowego z rodzajem klasycznego tygodnika regionalnego o zasięgu powiatowym. Przez trzy lata jego istnienia w tej formule jeszcze kilkakrotnie zmieniała się jego nazwa i zasięg terytorialny (choćby po utworzeniu osobnego powiatu słupeckiego), aż 11 kwietnia 1921 r. zdecydowano się dotychczasową „Gazetę Urzędową” przekształcić w „Głos Koniński”, którego pierwszy numer ukazał się 6 maja 1921 r.
Zmiana tytułu miała podkreślać również zmianę formuły wydawnictwa, w ramach której w coraz większym stopniu ewoluowano w stronę klasycznego tygodnika regionalnego o zasięgu powiatowym. W odróżnieniu od dawnej formuły „Tygodnika Urzędowego” priorytet miały mieć szeroko rozumiane sprawy społeczne, natomiast do niezbędnego minimum zamierzano ograniczyć sprawy ściśle urzędowe, które postanowiono zamieszać w osobnym dodatku do pisma.
Począwszy od pierwszego numeru z 1922 r. dokonano zmiany winiety i odtąd pełen tytuł pisma brzmiał: „Głos Koniński. Tygodnik bezpartyjny polityczno-społeczny”. Wydawcą tygodnika był Sejmik Powiatowy (od 1933 r. noszący nazwę Rady Powiatowej), a za jego treść początkowo odpowiadał bliżej nieokreślony (co do składu osobowego) komitet redakcyjny. Takie rozwiązanie było jednak niezgodne z przepisami, toteż od listopada 1922 r. wymieniano już nazwisko redaktora, którym najpierw był Michał Wierzbicki, a później Eugeniusz Głoszkowski i Stanisław Michalski. Redakcja miała swoją formalną siedzibę w Wydziale Powiatowym, a pismo drukowano w miejscowej drukarni E.P. Michla, przy obecnej ulicy Wiosny Ludów.
Kolejną innowacją było pojawienie się w latach trzydziestych na łamach tygodnika fotografii, aczkolwiek w praktyce zamieszczane były dość rzadko. Czasopismo wychodziło raz w tygodniu, zazwyczaj z datą sobotnią, aczkolwiek również w tym względzie następowały zmiany. Do listopada 1921 r. zamieszczano datę piątkową, a następnie do końca 1922 r. na winietach figurowała niedziela. Sporadycznie były to również inne dni tygodnia, co związane było z terminami świąt, oraz niekiedy numery podwójne. Zdarzało się również, że wychodziły dodatki nadzwyczajne, np. 13 maja 1935 r. po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego. Niewiele wiadomo o rzeczywistym nakładzie tygodnika. Pozostała po redakcji dokumentacja jest zaledwie szczątkowa i dotyczy prawie wyłącznie korespondencji w sprawach zamieszczanych ogłoszeń. Według przedwojennych katalogów czasopism „Głos Koniński” miał mieć w 1925 r. nakład 900 egzemplarzy, a w latach 1928-1933 drukowano 1000 egzemplarzy.
Po wprowadzeniu złotego w 1924 r. prenumerata miesięczna wynosiła 50 gr. Nie była to cena wygórowana, ale również czasopismo nie imponowało rozmiarem i szatą graficzną. Wprowadzenie w 1929 r. nowego formatu druku oznaczało zwiększenie kosztów, co rzecz jasna wiązało się z podwyżką ceny tygodnika. Przedpłata miesięczna wzrosła do 1,00 zł, a pojedynczego numeru do 25 gr. W kwietniu 1935 r. cena prenumeraty miesięcznej spadła do 80 gr., natomiast pojedynczego numeru do 20 gr.
Materiały publikowane na łamach tygodnika jedynie w części powstawały siłami redakcji i miejscowych korespondentów. Znaczną część stanowiły przedruki oficjalnych dokumentów urzędowych i opracowań propagandowo-oświatowych oraz prenumerowanych przez wydawnictwo komercyjnych biuletynów prasowych, m.in. Prasowej Agencji Komunikacyjnej.
Źródło: CD „Głos Koniński z lat 1921-1935”
https://polona.pl/search/?query=G%C5%82os_Koni%C5%84ski&filters=public:1
