Pozdrawiamy parafian Kościoła Św. Maksymiliana w Koninie. Pamiętacie jak był budowany ?
O budowie świątyni i utworzeniu parafii w szybko rozrastającym się tzw. Nowym Koninie myślał już biskup włocławski Antoni Pawłowski.
W okresie tzw. odwilży popaździernikowej (po 1956 r.) władze zgodziły się na postawienie krzyża w miejscu, na którym miał stanąć kościół (dawny Czarków, obecnie miejsce u zbiegu ulic Dworcowej i 1 Maja). Jednak w 1963 r. krzyż ten wywieziono potajemnie w nocy i sprawa budowy kościoła oraz utworzenia nowej parafii w Koninie została zamrożona na wiele lat. W 1968 r. powstał ośrodek duszpasterski przy zbudowanym z inspiracji ks. Stanisława Piotrowskiego domu mieszkalnym przy ul. Wiśniowej 7, w którym rozpoczęto katechizację dzieci z tej części nowego Konina. Następnie przed kapliczką rozpoczęto (1970 r.) odprawianie niedzielnych Mszy świętych. W lutym 1971 r., po tzw. wydarzeniach grudniowych i zmianie ekipy rządzącej w Polsce, zgodzono się na budowę filialnego kościoła, pierwszego w Polsce p.w. Maksymiliana Kolbego, beatyfikowanego w tymże roku.
Zadania jego budowy (w której wsparcie włączyli się kapłani byli więźniowie obozów koncentracyjnych) podjął się ks. Antoni Łassa, proboszcz parafii św. Wojciecha. Na przeznaczonym pod budowę świątyni placu postawiono tymczasową kaplicę dedykowaną św. Józefowi Robotnikowi. Poświęcenia placu, krzyża i kaplicy dokonał w dniu 5 XII 1971 r. ówczesny biskup włocławski Jan Zaręba. Przekazał też, pochodzący z podziemi watykańskiej bazyliki św. Piotra, kamień węgielny poświęcony 17 X 1971 r. przez papieża Pawła VI, w dniu beatyfikacji Maksymiliana Kolbego. Budowę dwupoziomowej świątyni połączonej z zapleczem katechetyczno-mieszkalnym, według projektu inż. Aleksandra Holasa, rozpoczęto 2 V 1973 r. W dniu 12 VIII 1973 r. bp Zaręba dokonał wmurowania kamienia węgielnego. Pierwszą pasterkę w dolnej części kościoła odprawił 24 XII 1974 r. biskup pomocniczy Czesław Lewandowski.
Samodzielna parafia pod wezwaniem bł. Maksymiliana Kolbego, wyłoniona z terenu par. św. Wojciecha, powstała 15 VI 1977 r., a jej pierwszym proboszczem został budowniczy świątyni, ks. Antoni Łassa. Konsekracji kościoła dokonał bp Jan Zaręba w dniu 17 X 1981 r., w czterdziestolecie męczeństwa i w dziesiątą rocznicę beatyfikacji jego patrona.
Świątynia wzniesiona jest z cegły, kamienia i elementów żelbetonowych. Nad płaskim stropodachem wznosi się 44-metrowa quasi-wieża w kształcie żagla, zwieńczona krzyżem. Dolną kondygnację kościoła stanowią: kaplica, sale zaplecza duszpasterskiego, zakrystia, zaplecze techniczne, wentylatornia, węzeł cieplny i warsztaty. Górna, jednonawowa kondygnacja to świątynia o powierzchni 1600 m2. Filary i posadzka wykładane marmurem. Sufit wyłożony drewnem – jodłą syberyjską. Projekt Janusza Toffila. W prezbiterium ściana główna ozdobiona mozaiką przedstawiającą męczeństwo św. Maksymiliana Kolbego. Na ścianach bocznych Droga Krzyżowa – wszystko zaprojektowane i wykonane przez ks. Tadeusza Furdynę, salezjanina.
Na placu przykościelnym dzwonnica murowana z kamieni, mieszcząca również chłodnię i kaplicę przedpogrzebową. Obok kościoła mieści się powstały w 1985 r. budynek przeznaczony na Ośrodek Kultury Chrześcijańskiej z aulą im. ks. Jerzego Popiełuszki. Wokół placu usytuowano stacje Polskiej Drogi Krzyżowej, nawiązujące do postaci i wydarzeń z historii Polski.
źródło. https://maksymiliankolbe.com/
