Czy wiecie, że dawniej święcono wszystko, co spożywano podczas śniadania wielkanocnego? Zasada ta obowiązywała aż do XIX wieku. Z biegiem lat święconka ograniczyła się do symbolicznego koszyczka.
Jednak od wieków wśród święconych potraw nie może zabraknąć: chleba – symbolu Zbawiciela; soli – symbolu oczyszczenia i prawdy; chrzanu – symbolu cierpienia; oraz jajka – symbolu życia. Ponadto święcono kiełbasę, szynkę i wielkanocne baby. Koszyki ozdabiano barwinkiem oraz bukszpanem, które symbolizują życie wieczne.
W kulturze ludowej święconym produktom przypisywano szczególne właściwości – miały zapewnić urodzaj i zdrowie. Dlatego niezjedzone resztki ze święconki wykorzystywano na różne sposoby: zakopywano je na polu lub w ogrodzie, by chroniły uprawy przed szkodnikami. Chleb uznawano za lekarstwo na wiele chorób, a sól wsypywano do studni, by poprawić smak wody.
Muzeum Okręgowe w Koninie
