Starożytni Egipcjanie, Fenicjanie i Presowie, zaczynali rok od jesiennego zrównania dnia z nocą (21 września), a Grecy od V wieku przed Chrystusem od zimowego przesilenia t.j. od dnia 21 grudnia.
Również i starożytni Rzymianie święcili początek roku 21 grudnia aż do czasu wprowadzenia przez Juliusza Cezara kalendarza Juliańskiego, który rozpoczyna się od pierwszego stycznia. Zwykłą datą Nowego Roku wśród chrześcijaństwa średniowiecznego był dzień 25 marca.
Dopiero papież Grzegorz XIII, opierając się na ścisłych obliczeniach najwybitniejszych astronomów i matematyków ówczesnych, reformuje kalendarz Justyniański. Na mocy jego bulli papieskiej z dnia 5 października 1582 roku pominięto 10 dni i w ten sposób dzień 5 października stał się dniem 15 października, przestępnymi zaś latami setnymi są dotąd te tylko, które podzielone są przez 400. 1 stycznia jest datą Nowego Roku.
Zreformowany kalendarz, który dotąd nosi nazwę „Kalendarza Gregoriańskiego” przyjmują poszczególne kraje w różnych latach. Jeszcze tego samego roku przyjmuje Italia, Hiszpania, Portugalia 5-14 października i Francja 10-19 grudnia. W roku 1584 Austria 7-16 lutego i Bawaria 6-15 października.
Polska zaprowadza kalendarz Gregoriański w roku 1586, przyjmując dzień 23 grudnia z 23 grudnia. Węgry w roku 1587 (22-31 października) zas w roku 1700 Niemcy, Dania i Norwegia (18-28 lutego), Wielka Brytania przyjmie kalendarz Gregoriański w 1742 roku, 3-14 września, w następnym roku Szwecja 18-29 lutego. Po przeszło stu latach przyjmuje go Japonia, a w r. 1911 Chiny. Wreszcie Rosja 1918 r.
Głos Koniński nr 1 Sobota 1-go stycznia 1938
