Niedawno miałem przyjemność gościć korespondentkę niemieckiego publicznego radia ARD. Przyjechała do Konina, żeby zrobić reportaż o transformacji energetycznej w naszym regionie. Po krótkiej rozmowie w biurze PiS-u wyszliśmy na spacer, żeby porozmawiać z mieszkańcami o przyszłości Konina. Podchodziliśmy do przypadkowo napotkanych przechodniów. Wiecie co mówili? Przytłaczająca większość osób snuła pesymistyczne wizje. Wniosek wynikający z tych rozmów jest oczywisty, mieszkańcy nie wierzą w Konin.
Dziś spróbuje być głosem ludzi, którzy rzadko przebijają się do mediów – głosem ludzi rozczarowanych, którzy nie wierzą w przyszłość naszego miasta. Polityka ma taki urok, że władzy o wiele łatwiej mówić o sukcesach, niż problemach. Ergo? Od 31 lat słyszymy narracje konińskich władz, którą można zamknąć w parafrazie skeczu kabaretu Neo-Nówka pt. Teleexpress: Mamy dobry samorząd, wybitnych fachowców, gospodarka idzie do przodu, a ludziom żyje się coraz lepiej!
Narracja swoje – a życie swoje, bo ludzie patrzą i widzą. Przytoczę trochę twardych danych. Konin w 2000 roku miał 83 tys. mieszkańców. Dwadzieścia lat później Konin liczył 72 tys. mieszkańców. Z jednej strony Konin boryka się z negatywnym trendem demograficznym – a z drugiej z stałym wysokim bezrobociem. To zadziwiające, że w konińskiej debacie publicznej nie istnieje problem bezrobocia. W 2020 roku stopa bezrobocia wyniosła około 8,5% a łączna liczba zarejestrowanych bezrobotnych wzrosła o 1100 osób w porównaniu do 2019 roku i był to najgorszy wynik od dziesięciu lat.
Bezrobocie? Oj tam! W ostatnią środę miesiąca z dużą dozą prawdopodobieństwa usłyszymy na sali ratuszowej: “Mamy dobry samorząd, wybitnych fachowców, gospodarka idzie do przodu, a ludziom żyje się coraz lepiej!”. Nie wątpię, że mamy wybitnych fachowców, jednakże ogromna liczba mieszkańców nie wierzy w tych fachowców i w przyszłość naszego miasta, i ucieka stąd w poszukiwaniu lepszego życia. Korespondentka ARD zamiast nadziei płynącej z planów transformacji energetycznej, usłyszała od mieszkańców słowa beznadziei i powtarzającą się konkluzje: “zakłady się zwijają – a młodzi ludzie uciekają”.
Odpowiedzialność za stan społecznej beznadziei ponosi przede wszystkim lokalna władza, która od lat wciska ludziom kit. Trzeba uderzyć się w pierś i przyznać, że Konin boryka się z egzystencjalnymi problemami odziedziczonymi po barbarzyńskiej transformacji gospodarczej – a lokalny samorząd zrobił niewiele, żeby przełamać kryzys. Jednakże los się odwraca. W Koninie mieści się siedziba spółki “Polski Autobus Wodorowy”, która stara się o pożyczkę z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na budowę zakładów innowacyjnych autobusów wodorowych, a ZE PAK nadal chce produkować u nas energię i planuje budowę małego atomu w Koninie. Można mieć różne opinie na temach tych inwestycji i na pewno czeka nas dyskusja na temat energii atomowej, ale nie można zaprzeczyć, że to są poważne plany inwestycyjne, które są szansą dla naszego miasta.
Nawet jeżeli SpaceX przeniesie swój kosmodrom z Boca Chica do Konina – a na Międzylesiu powstanie fabryka Neuralink, która zacznie u nas produkować wszczepialne interfejsy mózg-maszyna, to bez mieszkańców Konin stanie się wsią. Swoją drogą, wiecie ile osób mieszka w Boca Chica? Wieś na granicy Teksasu, która kiedyś nosiła nazwę Kopernik Shores i była zamieszkana przez Polaków liczy obecnie 26 mieszkańców i jest upadłym pustkowiem pośrodku niczego. Według prognoz demograficznych Konin może stać się miasteczkiem. Dziś odległości nie mają takiego znaczenia jak w latach 70-tych i nawet jeżeli wybudujemy fabrykę autobusów wodorowych albo wszczepialnych interfejsów mózg-maszyna to nie oznacza, że będą w niej pracować koninianie. Ludzie mogą dojeżdżać do pracy – a Konin nadal się może wyludniać. Dlatego wszystkimi możliwymi środkami trzeba zatrzymać exodus ludności z naszego miasta. Nie chcę, żeby Konin osiągnął liczbę ludności Boca Chica i jestem przekonany, że akurat w tym temacie wszyscy się apolitycznie zgadzamy.
Krystian Majewski
Rakieta Falcon 9 podczas startu – Misja EUTELSAT 115.
