11 grudnia 1972 – moduł księżycowy z dwoma członkami załogi Apollo 17 wylądował na Księżycu(…) NASA ogłosiła w 1961 r. konkurs na pojazd zdolny do poruszania się po księżycu w ramach Programu Apollo.
Zwyciężył zespół kierowany przez Bekkera i to jego projekt skierowany został do realizacji. (…)
Mieczysław Grzegorz Bekker urodził się 25 maja 1905 w Strzyżowie koło Hrubieszowa w Lubelskiem. Jego lata szkolne Bekkera są związane z Koninem.
W 1924 roku ukończył z doskonałymi ocenami gimnazjum. Już jako uczeń był świetnym matematykiem. Z łatwością rozwiązywał najbardziej skomplikowane zadania. Dał także poznać swoje zacięcie inżynierskie, kiedy to wspólnie z młodszym o 1,5 roku bratem Władysławem zbudował w ogrodzie „obserwatorium astronomiczne”. Na parometrowych słupach stanęła platforma z cienkich desek i papierowe tuby „teleskopów”, do których chłopcy wpychali soczewki powykręcane z lornetki teatralnej.
Po zdaniu matury został studentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. Wybrał specjalność samochodową. Jeden ze staży wakacyjnych odbył w fabryce Renault w Billancourt pod Paryżem.
W latach 1929–31 wybitnie uzdolniony student odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Saperów w Modlinie, którą ukończył w stopniu podporucznika.
Pracował w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii (WIBI) w Warszawie. W latach 1936-39 był równolegle wykładowcą w Studium Wojskowym Politechniki Warszawskiej oraz w Szkole Inżynierii Wojskowej w Warszawie. W okresie tym opracował i wykładał podstawy teorii współpracy koła lub gąsienicy z mało zwięzłym podłożem, która po 30 latach została określona nową dziedziną mechaniki o nazwie terramechanika.
W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie wraz z cofającymi się wojskami przekroczył granicę z Rumunią, skąd przedostał się do Francji, gdzie został zatrudniony jako uznany specjalista w Wydziale Czołgów Ministerstwa Uzbrojenia w Paryżu.
W 1942 r. przyjął ofertę władz kanadyjskich, które zaoferowały przeniesienie go do Biura Badań Broni Pancernej w Ottawie. By mieć dostęp do wojskowych laboratoriów w 1943 r. wstąpił do armii kanadyjskiej, gdzie kontynuował prace na teoria pojazdu „poza drogą”. W l. 1950 – 1952 pracował na Politechnice im. Stevensa w Hoobken New Jersey (Nowy Jork). W latach 1952 – 1954 pracował na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Waszyngtonie, a w 1954 r. rozpoczął pracę dla armii amerykańskiej, która trwała do 1960 r, wcześniej w 1956 na stałe przeniósł się do USA. Był wykładowca na takich uczelniach technicznych jak: Massachusetts Institute of Technology (MIT), Michigan State University, Purdue University, Syracuse University, Renselear Polytechnic Institute, Illinois Institute of Technology, gdzie prowadził wykłady z mechaniki i lokomocji lądowej.W 1961 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu Badań koncernu samochodowego General Motors Corporation AC w Santa Barbara, w Kalifornii, gdzie w owym czasie podjęto m.in. badania związane z księżycowym programem Surveyor.
Po ogłoszeniu przez NASA w 1961 roku konkursu na pojazd zdolny do poruszania się po księżycu w ramach Programu Apollo (Apollo Space Program). Do konkursu stanęło 85 firm, w tym General Motors. Zwyciężył zespół kierowany przez Bekkera i to jego projekt skierowany został do realizacji.
Lunar Roving Vehicle (LRV) w skrócie Rover (Wędrowiec). Miał 3.25 metrów długości, 1.8 m szerokości. Ważył . 208 kg, mógł zabrać prawie 500 kg ładunku (na Księżycu). Napęd na cztery koła (pomysł M. Bekkera), zasilanie to dwa akumulatory o pojemności (łącznie) 240 Ah. Mógł pokonać dystans nawet 100 km, ale ze względów bezpieczeństwa ograniczono jego przebytą drogę do ok. 50 km. Trzy pojazdy skonstruowane przez zespół Bekkera wylądowały na księżycu – wyposażone w nie były misje Apollo 15, 16 i 17. Łącznie przejechały one na srebrnym globie ponad 200 km bez najmniejszego problemu. Wszystkie użyte na Księżycu pojazdy LRV sprawowały się znakomicie i wszystkie 3 pozostały na Księżycu.
Pierwsza misja w której użyto LRV to Apollo 15, gdzie podczas 3 jazd astronauci przebyli pojazdem 27,9 km ze średnią prędkością 9,2 km/h i maksymalną 14 km. W czasie następnej misji – Apollo 16, pojazd również wykorzystany został trzykrotnie przejeżdżając łącznie 27,1 km w ciągu 3 godzin i 26 minut. Ostatnia wyprawa Apollo 17 z użyciem pojazdu księżycowego przejechała łącznie 36,1 km w czasie 4 godzin i 27 minut oraz osiągając prędkość maksymalną 18 km/h. Rovery znajdujące się na wyposażeniu trzech kolejnych ww. misji księżycowych były identyczne.
źródło/czytaj więcej: http://www.kosmicznapolska.pl/…/inne/529-z-polski-na-ksiezyc
