Konin na przedwojennej fotografii.
Synagoga fotografia po obróbce, koloryzowana.
Roman Wagner
W latach 1763–1766 społeczność żydowska Konina wybudowała pierwszą, drewnianę synagogę w mieście. Znajdowała się przy ówczesnej ul. Bóżniczej (obecnie ul. A. Mickiewicza). Z powodu złego stanu technicznego w 1818 r. podjęto decyzję o rozbiórce starej synagogi, która groziła zawaleniem, i w 1825 r. zadecydowano o wzniesieniu w jej miejscu nowego budynku synagogalnego – murowanego.
Budowę Wielkiej Synagogi ukończono ok. 1829 roku. Prace wykończeniowe trwały jednak do 1844 roku. Aron ha-kodesz wykonał Szmuel Zanwyl Barasz z Kępna. Wielu przeróbek dokonano w niej w latach 1878–1883. Nadano jej cechy stylu orientalnego. Podczas prac remontowych dodano m.in. orientalną dekorację elewacji, słupy bimy, sklepienie oraz dobudowano dwukondygnacyjne pomieszczenie, w którym umieszczono na piętrze babiniec, a na parterze przedsionek. Połączył on ze sobą synagogę główną oraz sąsiadujący z nią budynek bejt ha-midraszu ze szkołą talmudyczną[1.1].
Podczas II wojny światowej, w październiku 1939 r. Niemcy zdewastowali synagogę, w której następnie urządzili stajnię, a potem magazyn starych rzeczy[1.2].
Po 1945 r. budynek przez wiele lat stał opuszczony. Wyremontowano go dopiero w latach 1984–1988.
Do 2008 r. działała w nim Biblioteka Wojewódzka.
źródło: sztelt.org.pl
